Nga Abdullah bin ‘Āmir (radijAllahu anhu) përcillet të ketë thënë: “Gjersa i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem) ishte ulur në shtëpinë tonë, më thirri nëna dhe më tha: “Eja të të jap diç!” I Dërguari i Allahut (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem) i tha:“Çfarë do t’i japësh?”Ajo tha: “Dua t’ia jap një hurme.” Atëherë, i Dërguari (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem) i tha:“Nëse nuk do t’i jepje asgjë, do të të shkruhej si një gënjeshtër.” (Ahmedi 3/447, nr. 15740, Ebū Dāūdi 4/298, nr. 4991, El-Bejhekij 10/198, nr. 20628, Ed-Dijā 9/483, nr. 466, ibën Ebī Shejbe 5/236, nr. 25609 dhe El-Harāitij në “Mekārim El-Ahlāk” fq. 33. Shejh Albani e ke vlerësuar për të vërtetë në “Es-Silsile Es-Sahīha” 2/384).
Alamet dijetari Shemsul-Hakk El-‘Adhīm Abādij në “‘Aun El-Ma’būd sherh Suneni Ebī Dāūd” thotë: “Hadithi tregon se shakat dhe gënjeshtrat që njerëzit ua thonë fëmijëve kur ata qajnë, se (kinse) do t’u japin diçka apo kur i frikësojnë nga ndonjë gjë, janë haram dhe hyjnë në sferën e gënjeshtrës.”
